Na drie maanden zonder vaste woon- of verblijfplaats is er nog geen oplossing gevonden en zijn alle gesprekken door de gemeente gestaakt, ondanks de belofte van de wethouder om daarvoor zorg te dragen. Hij verwijt de wethouder te handelen in strijd met de ‘Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische aandoening’ en het ‘VN-verdrag Handicap’; hij verwijt discriminatie op grond van herkomst en functiebeperking; en onrechtmatige overheidsinmenging in hun gezinsleven (artikel 8 EVRM). “Wij zijn niet één uniek geval”, aldus Riyani in zijn verklaring, “bij uitsluiting en discriminatie is niet één familie in het geding, maar wordt een hele gemeenschap geraakt.” Hij vraagt de gemeenteraad tot slot om wethouder Van Ooijen aan zijn beloften te houden. Aanwezige gemeenteraadsleden reageren geschokt als zij horen dat er na drie maanden nog niets is geregeld. Burgemeester Dijksma beloofde in antwoord petitie en handtekeningen aan de gemeenteraad te sturen en daar te bespreken.

Een passende oplossing voor Hakim, de zoon met een verstandelijk beperking wordt door gemeente Utrecht en het Zorgkantoor consequent gefrustreerd, met als doel om hem in crisis te brengen (hij is niet in crisis). en hem uit het gezin weg te halen en op een crisisbed en buiten de samenleving te plaatsen. Dit is tegen zijn wens en de wens van de familie en tegen het advies op grond van het diagnostisch onderzoek van de GZ-psycholoog. Daarmee schenden gemeente en zorgkantoor artikel 8 van het Europees verdrag voor de rechten van de mens (EVRM):

Artikel 8. Recht op eerbiediging van privé-, familie- en gezinsleven 1 Een ieder heeft recht op respect voor zijn privé leven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn correspondentie. 2 Geen inmenging van enig openbaar gezag is toegestaan in de uitoefening van dit recht, dan voor zover bij de wet is voorzien en in een democratische samenleving noodzakelijk is in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.

De gemeente heeft een zogenaamde 'maatwerktafel' georganiseerd, niet mét, maar óver het gezin. De gezinsleden hebben vervolghuisvesting gevraagd voor moeder en de beide broers, passend bij de beperking van Hakim (veilig, goed geïsoleerd). Zij hebben Hakim bovendien aangemeld voor deeltijdverblijf. Hij is dan drie of vier dagen per week thuis en de rest van de tijd in een instelling. De woningcorporaties echter willen zo'n aanbod niet doen aan Hakim. Zo staat Hakim feitelijk op straat, ondanks de beloften die zijn gedaan. Gemeenteambtenaren dringen aan op een crisisopname, maar de familie reageert dat een crisisopname niet is bedoeld om huisvestingsproblemen op te lossen. Haklm verkeert niet in crisis, maar heeft een huisvestingsprobleem dat is gecreëerd door dezelfde partijen die het mee moeten oplossen.