Diefstal
Durk Bosma ontving een onredelijke fotoclaim van Roel Dijkstra en ging de discussie aan met Dijkstra’s advocaat Kitty van Boven. Dijkstra noemde Bosma voor iedereen zichtbaar een winkeldief. Daarop heeft Bosma zijn ervaring uitgeschreven, voor iedereen zichtbaar op LinkedIn.
Het frame van diefstal is totaal ongepast voor het hergebruiken van een openbaar op internet gepubliceerde foto. Je ontvreemdt namelijk niets: De rechthebbende behoudt het intellectueel eigendom en de bronfoto blijft gewoon staan op zijn plek. Daarbij is er zelden opzet in het spel, een vereiste in het strafrecht.
Gehaaide juristen gebruiken het frame van diefstal om de heksenjacht op stockfoto’s een nobel tintje te geven. Dan lijkt de fotograaf slachtoffer. En het zure is dat die fotograaf wel degelijk slachtoffer is, slachtoffer van de grote persagentschappen die uit eigen naam schade vorderen!

Portretrecht
Een stichting weigerde een onredelijke fotoclaim van Roel Dijkstra over een door de geportretteerde verstrekte foto te betalen en had met inschakeling van een aardige -lees te betalen- advocaat de rechtszaak in eerste aanleg gewonnen. Dijkstra heeft hoger beroep aangetekend en de stichting heeft, zonder dat zij daarvoor eigenlijk de financiële middelen had, de advocaat ingeschakeld die het hoger beroep van een soortgelijk geschil won. Ik vrees dat de stichting failliet gaat als ze verliezen. In dat geval heeft ook Dijkstra pech, van een kale kip valt niet te plukken.
Ik zag maar liefst vier geschillen van Roel Dijkstra over in opdracht gemaakte portretfoto’s. Mijn inziens overtreedt Dijkstra zelf de wet door deze foto’s zonder toestemming van de geportretteerden op te nemen in zijn beeldbank en deze foto’s te exploiteren. Een portretfoto is namelijk een persoonsgegeven en valt onder de AVG. Mijn inziens kan Dijkstra dus überhaupt geen licentie-inkomsten zijn misgelopen.
Ik roep alle geportretteerden die in de beeldbank van Dijkstra staan op een verwijderingsverzoek in te dienen. Voorbeeldbrief.

Misleiding
Ik heb ANP gedagvaard. De uitspraak van destijds is mijn inziens op een leugen gebaseerd en ik wil het vonnis laten herroepen wegens bedrog. Mocht ik verliezen start ik een crowdfunding op. Kan ik wederom laten zien dat er geen rechtsbescherming is en dat rechters de afpersingspraktijken van gehaaide juristen en fototrollen faciliteren.
Een desinfecterend zonnetje helpt om een achterkamertjesvonnis te voorkomen. Alle publiciteit is welkom, zie mijn post op LinkedIn.

Analoge tijdperk
Steeds vaker merk ik dat de auteurswet verouderd is en daardoor tekortschiet. De wet gaat uit van openbaar maken en fysiek verveelvoudigen en daardoor verzand je in eindeloze discussies of een publicatie op internet een mededeling is aan het publiek.
Bij deze recent gepubliceerde uitspraak is mijn inziens van belang of met de automatische feed een nieuw publiek wordt bereikt. De rechter is voornemens om te oordelen dat dat niet het geval is met de foto’s die ingeladen worden van de bronserver, en wél met de foto’s die gekopieerd zijn naar de eigen server. Een discutabel oordeel daar bezoekers niet kunnen zien van welke server de foto’s afkomstig zijn.
Ik had naar aanleiding van deze uitspraak een openbare discussie verwacht of er een nieuw publiek wordt bereikt met een nieuwsfeed. Het blijft echter bij vaag geblabla over embedden en dat een nieuwsfeed niet onder de exceptie van citaat en nieuws valt.
Hoogste tijd voor een update van de auteurswet!

Overig nieuws
1. Art. 19 en 20 Aw zijn in het digitale tijdperk niet meer nodig.
2. Stichting de Thuiskopie kan opgeheven worden, er wordt nauwelijks nog gekopieerd vanuit legale bron voor privégebruik.
3. Deel 6 van mijn Kafkaëske ervaringen met de overheid gaat over de Raad voor Rechtsbijstand.
4. De petitionaris heeft haar diploma Mediarecht binnen.
5. Ondanks eerdere fouten waar de claims zijn ingetrokken blijft ANP de fout ingaan met publieke foto’s.

Strijd mee tegen de fototrollen
Promoot de petitie, deel je ervaringen met fototrollen online en laat portretfoto’s verwijderen uit beeldbanken met deze voorbeeldbrief

Groet! De petitionaris

Op eigen naam schade vorderen
Ik zie steeds meer blafbrieven namens grote partijen als ANP, Reuters, AFP en Alamy. Partijen die op eigen naam schade vorderen en waar de fotograaf zelf vermoedelijk geen cent van ziet.
Nieuw voor mij was dat Copytrack namens DPG Media meer dan duizend brieven in één week verstuurt. Vermoedelijk blijven de ‘boetes’ van DPG Media onder de € 500,- en die worden niet aan mij voorgelegd, vandaar dat ik het niet wist.
DPG Media krijgt weliswaar een vrijwel onbeperkte licentie van de fotograaf, maar fotografen behouden hun auteursrecht en dragen het niet over.

Helaas vragen gedupeerden zelden naar bewijs dat eisers gerechtigd zijn om op eigen naam schade te vorderen en moet ik de eerste kantonrechter nog tegenkomen die geen genoegen neemt met een bewijsaanbod. Een bewijsaanbod dat tegenwoordig bijna standaard is terwijl de wet voorschrijft dat alle bewijsmiddelen bij dagvaarding moeten worden overlegd, de substantiëringsplicht, art. 111.3 Rv.
Vraag je wél naar bewijs, dan win je.

Verwijtbaarheid
De term diefstal voor een onopzettelijke inbreuk is ongepast. Diefstal is een misdrijf, daar doe je aangifte van en dat valt onder strafrecht. Fototrollen willen geen straf maar schadevergoedingen. Ze beschuldigen je van een onrechtmatige handeling. Dat is geen misdrijf, je dient enkel schade te vergoeden en het valt onder civielrecht.
Een inbreuk moet verwijtbaar zijn om voor schadevergoeding in aanmerking te komen. Cruciale vraag is of jij wist, of redelijkerwijs had kunnen weten dat je rechten schond. Voor foto’s die automatisch verschijnen via een feed of een link die je deelt is de uitgever aansprakelijk. Voor foto’s die een ander plaatst de ander. En bij foto’s die anoniem zijn uitgegeven kun je mijn inziens niet verwachten dat je voor niet-commercieel gebruik uitgebreid onderzoek doet naar de rechthebbende.
Bij deze recente zaak zou ik zelf ingezet hebben op verwijtbaarheid.

Naamsvermelding
Alleen de fotograaf zelf heeft recht op naamsvermelding en op schadevergoeding voor het ontbreken van naamsvermelding. Het is een persoonlijkheidsrecht dat niet overgedragen kan worden. Een werkgever, een uitgever, opdrachtgever of rechtenbeheerder heeft geen recht op naamsvermelding, noch op schadevergoeding voor het ontbreken ervan. Daar is duidelijke jurisprudentie over.
Zo heeft Roel Dijkstra geen recht op schadevergoeding wegens ontbreken naamsvermelding bij de beroemde foto’s van Bokito.
Het recht op naamsvermelding vervalt zodra de foto met toestemming van de fotograaf zonder naamsvermelding is uitgegeven. Een aantal partijen geven bewust foto's anoniem uit om vervolgens blafbrieven te versturen.

Onderbouwing schade
De wet gaat uit van daadwerkelijke schade. Schadevergoedingen zijn zelden deugdelijk onderbouwd en rechters gaan ondanks gemotiveerde betwisting vaak mee in de opgeklopte bedragen. Fototrollen gebruiken dat om hoge bedragen af te dwingen.
Helaas vragen gedaagden zelden naar bewijs van het tarief dat ten tijde van de inbreuk gold. Rechter schat dan het tarief of sluit aan bij de tarieven van Stichting Beeld Anoniem of bij tarieven uit eerdere jurisprudentie.
Het door professionals vaak gegeven advies, betaal het normale tarief met een kleine opslag, raad ik ten zeerste af. Je verhoogt mijn inziens de kans dat ze je voor de rechter slepen. Je betwist immers niet dat zij gerechtigd zijn èn erkent verwijtbaar gehandeld te hebben.

Fotograaf zonder blafjurist
Het gevolg van de toenemende hoeveelheid blafbrieven voor partijen die de rechten niet hebben is dat het voor de fotograaf met een serieuze claim steeds lastiger wordt om zelf zijn rechten te handhaven.
Waardeer het als de fotograaf zelf contact opneemt en probeer het zonder tussenkomst van een jurist op te lossen. Voor beide kanten lopen de kosten anders snel op.
Mijn advies als de fotograaf je zelf benaderd is zonder enige discussie een billijke schadevergoeding over te maken. Voor een particulier, kleine stichting of sportvereniging €25 tot €50,-. Voor commercieel gebruik €100 tot €250,-.

Nieuwe afleveringen Kafka
Tot slot, de serie artikelen op LinkedIn over mijn ervaringen met de overheid is aangevuld met deel 4 over Rechtbanken en deel 5 over de Nationale Ombudsman.

Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.

Groet!
De petitionaris

Fijn vonnis met beruchte fototrol
Tweemaal hielp ik bij een rechtszaak waar Dirk Jan Dijkstra als gemachtigde optrad voor de fotograaf. Bij beide zaken moest bijna €3.000 afgetikt worden voor het gebruik van een gratis CC-foto. Dijkstra heeft 2 maanden geleden een flinke tik gekregen van de rechter en zal nu hopelijk minder snel dagvaarden. Extra fijn aan het vonnis is dat schade voor het ontbreken van de naam van tafel is geveegd. Alleen de fysieke maker heeft volgens de wet recht op naamsvermelding. Het is schandalig hoe vaak rechters schade hebben toegewezen voor het ontbreken van naamsvermelding aan fictieve makers.

Het gevaar van ‘No Cure No Pay’
Een fotograaf heeft een ‘No Cure No Pay’ partij ingeschakeld om een betwiste vordering van €29.000 te incasseren. De kantonrechter is echter niet bevoegd om te oordelen over vorderingen boven de €25.000 en verwijst de zaak door. De fotograaf moet daardoor extra griffierecht betalen en is verplicht een advocaat in te schakelen. Naast deze stevige kosten loopt hij bovendien het risico dat hij een eerdere afkoopsom van maar liefst €37.000 moet terugbetalen.

Het portretrecht van David Pinto
Ruim 6 jaar na de uitspraak is het schandalige vonnis over de in opdracht gemaakte portretfoto’s van David Pinto gepubliceerd. Onbegrijpelijk dat dit vonnis al die tijd onder de radar is gebleven en er destijds geen ophef is ontstaan. Het portretrecht van David Pinto is mijn inziens genegeerd.

Bureaucratische ellende
De onzekerheid of een rechter zuiver oordeelt heeft me de afgelopen jaren het meest verbijsterd. Met op de tweede plaats hoogopgeleide ambtenaren met fijne salarissen die elkaar en mij aan het werk houden met zinloze antwoorden, formaliteiten, procedures, beslissingen, verwijzingen, regels enz.. Wat heb je als burger aan regels en wetgeving als rechters zich er niet aan houden en toezichthouders niet optreden?
Op LinkedIn ben ik een serie begonnen over mijn Kafkaëske ervaringen, zodat andere burgers die iets willen doen aan de misstanden hun tijd niet verspillen aan hetzelfde geneuzel.
1. Staatscommissie Rechtsstaat
2. Mededingingsautoriteit
3. Europese Commissie
4 e.v. Connect op LinkedIn om op de hoogte te blijven.

Nog een lange weg te gaan. Promoot de petitie en deel je ervaringen met fototrollen online.

Groet!
De petitionaris